Met alle nieuwe moeders in spé spreek ik van tevoren af voor een kennismakingsgesprek. Zo kan ik alle vragen die zowel aanstaande mama -en vaak ook papa- heeft, beantwoorden en, nog veel belangrijker, kijken of er een klik is tussen ons. Als die er niet is, voelt mama zich niet prettig bij mij, dan kan men natuurlijk alsnog besluiten geen gebruik te maken van mijn diensten. Gelukkig is dit tot nu toe nog nooit voorgekomen!

Ik maak begin oktober kennis met Liandra en Bryan en we spreken hun wensen door. Bryan wilde eigenlijk liever zelf de foto’s maken maar dat gaat wat lastig als je ook nog steun en toeverlaat moet zijn voor je vrouw die aan het bevallen is. Je kunt nu eenmaal niet op twee plekken tegelijk zijn. Liandra en Bryan hadden het er nog over om iemand van de familie foto’s te laten maken maar zowel de moeders als de tantes kunnen niet tegen bloed dus moest er een alternatief gezocht worden. Iemand bij wie ze zich allebei vertrouwd genoeg voelen, die professioneel met de situatie om kan gaan en die weet wat ze doet en zorgt voor onvergetelijke momenten waarop zowel papa en mama graag terug kunnen kijken. We hebben een goed gesprek over hoe ik te werk zal gaan, dat ik te allen tijde hun privacy zal respecteren en niets online zet zonder hun toestemming. We nemen afscheid en Brian en Liandra laten me nog weten of ze al dan niet verder met me willen. Gelukkig krijg ik niet veel later een belletje; de klik is er, ze zijn beiden enthousiast en we spreken af dat we regelmatig contact houden en dat als de baby zich aandient, ik 24/7 bereikbaar ben!

De maanden kruipen voorbij, de winter komt en gaat en het nieuwe jaar breekt aan. Dan is het de nacht van 30 op 31 januari… ik lig net een uurtje te slapen of de telefoon gaat. Liandra belt me zelf (dat is uniek, meestal is het papa die belt!), ze klinkt ontzettend helder en laat me weten dat de weeën begonnen zijn. Ze vraagt me of ik hen wil meeten in het ziekenhuis.

Ik spring snel onder de douche, kleed me aan en ga op weg! Net als ik de parkeerplaats op rijd gaat de telefoon weer. Deze keer is het papa Bryan die vraagt of ik er al bijna ben… Ik trek een sprintje en ontmoet Liandra en Bryan in een van de verloskamers. Hoewel de weeën sterk zijn en met redelijk korte tussenpozen zichzelf aandienen, is Liandra superrelaxt! Ze kletst honderduit en maakt zelfs tussendoor het wenkbrauwen nog even fatsoenlijk want er is natuurlijk wel een fotograaf aanwezig en niemand wil met een ‘blote-billen-gezicht’ vereeuwigd worden!

De weeën waren rond half twaalf in de avond begonnen en nog geen anderhalf uur later waren ze al in het ziekenhuis. Tsja… dan kan het natuurlijk allemaal heel lang gaan duren….

Rond twee uur worden de weeën steeds krachtiger en waarempel, rond half drie krijgt Liandra groen licht! Ze mag persen. Langzaam maar zeker wordt de baby zichtbaar en een paar minuten voor drie uur in de ochtend wordt er een wolk van een babyboy geboren! Blakend van gezondheid, 3380 gram zwaar en 51 cm lang! Moeder, baby en papa maken het goed en als even later grote zus met opa en oma binnenkomen is de blijdschap niet van de lucht! Pabien Liandra en Bryan met jullie prachtige babyboy!