Op de dag van de afspraak, ongeveer 5 minuten na het afgesproken tijdstip gaat mijn telefoon. Ik ben nog lekker thuis aan het oprommelen en –je raadt het al- ik ben de afspraak glad vergeten! Ze dachten al dat ik het vergeten was want Nederlanders komen eerder te vroeg dan te laat op afspraken… oeps! Gelukkig woonde ik er niet ver vandaan en was ik 20 minuten later alsnog op onze ‘date’. Ook papa-to-be Vaissel was bij het kennismakingsgesprek aangeschoven. Gelukkig was die klik er meteen, zowel met mama Guerlianne als met papa Vaisel! We nemen afscheid en het wachten kon beginnen…

Zes juli was de uitgerekende datum en die kwam en ging. Ook zeven juli nog geen weeën. Maar dan, 9 juli rond 2:00 uur in de nacht gaat mijn telefoon! Mama G. wordt opgenomen in het SeHos dus ik pak mijn spullen en ga erheen. Eenmaal daar maak ik kennis met de mama van Vaisel –die speciaal uit Nederland was overgekomen omdat ze nog geen geboorte van een van haar kleinkinderen gemist had!- en begon het wachten. De weeën waren nog niet heel sterk en rond de klok van half 5 stuurde de kinderarts ons naar huis. Mama G. probeert nog even wat te slapen en ook ik pak nog wat uurtjes slaap mee.

Dan, om 8:00 uur zijn we allemaal weer present. De weeën worden al sterker. Mama G. slaat zich er dapper doorheen en papa V. helpt mama G. daar waar hij kan. Vooral met veel liefde en aandacht. We wachten terwijl de dienstdoende artsen af en toe komen kijken hoe ver het met de ontsluiting is en tussendoor wordt nog even een echo gemaakt om de hartslag van de baby te meten. Alles gaat goed! Rond half twaalf is het zover, de ontsluiting is voldoende en mama mag eindelijk persen!

Even na het middaguur ziet kleine Vainaë het levenslicht en is Curacao weer een YDK rijker! Het was weer een voorrecht om erbij te mogen zijn en vooral om te zien hoe welkom en nu al geliefd dit kleine mucha muhé is! Pabien, hopi veel geluk en bendishon met deze bundle of joy!